Como intervir? Exemplos dun caso real.

Como intervir nun caso de bulimia ou anorexia?
As persoas que padecen anorexia ou bulimia teñen problemas non só físicos tamén psicolóxicos e é de vital importancia conseguir a axuda necesaria para que poidan superalos.

Hai que facelo entender que a súa situación nos preocupa e que desexamos darlle todo o noso apoio. Non debemos xulgar, só mostrarnos comprensivos e comentar a conveniencia de conseguir axuda profesional.

Aínda que a persoa afectada non queira falar do problema e mesmo negue que exista os que están ao seu arredor non deben calar, hai que falarlles do que se está a observar, facelos entender que se estará ao seu lado sempre. Non hai que intentar controlar as persoas con problemas de anorexia ou bulimia, hai moi poucas posibilidades de gañar.

O máis importante mostrarlle sempre un grande apoio, animalo, facerlle entender que realmente ten un problema que non poderá solucionar sen axuda, pero solicitar esa axuda é algo que só pode facer a persoa enferma.

O camiño será longo e duro, pero ha de saber que sempre que queira terá ao seu lado alguén que lle brindará toda a comprensión e o apoio que necesite, pero é ela a que ha de cambiar o seu comportamento e conseguir, pasito a pasito, gañar a batalla .

Exemplo dun caso real de bulimia:

"O meu problema coa comida empezou hai tres anos, despois dun divorcio moi traumático. Eu sempre fun de constitución delgada e a fame que intentaba aplacar coas miñas "enchentes" non era pola comida, era pola falta de afecto e da incomprensión que eu vivín, mesmo por parte da miña familia máis próxima. Sentindo cheo o estómago encontrábame mellor, porque me concentraba en saciar a miña fame con calquera cousa, abrigo con cousas doce que era o que lle faltaba á miña vida, un pouco de dozura. O meu problema aumentou cando deixou de valerme toda a miña roupa e tiven que empezar a comprar talles que ata ese momento non usara. Cheguei a usar un talle 52".

"Ata agora só me ocupara de comer cada vez máis, pero á vez que o meu talle e a miña culpabilidade aumentaban, empezou a entrar na miña vida o vómito como forma de paliar a cantidade de comida que "tragaba" sen saborear sequera. A continuación dunha enchente de comida íame ao aseo e vomitaba todo o que comera. Ao principio custábame forzar o vómito pero logo aprendín con mestría a tocarme co dedo índice a campaíña da garganta, e nuns segundos vía aparecer todo o que acababa de comer sen ter que facer ningún esforzo. O paso seguinte era comer outra vez e o ritual volvía comezar".

"Un día asusteime bastante. No trascurso dunha tarde de sábado e nunhas 3 horas vomitei 3 veces e o meu estómago xa non me admitía comer máis. Enriba aínda quedaba ante min todo o domingo encerrada na casa e coa despensa e o frigorífico cheos a rebentar de comida".

"Din un puñazo enriba da mesa da cociña e díxenme XA BASTA! Collín todas esas porcalladas que estivera a tomar durante tanto tempo, metinas en dúas bolsas de lixo e tireinas no colector. Despois funme a ver a miña nai."

"Despois de falar con ela, empecei a buscar axuda psicolóxica. Buscar axuda especializada foi o mellor que puiden facer, foi o mellor investimento da miña vida. Aos tres meses xa recuperara o meu talle anterior, a que á miña me gusta, a 42, o meu problema coa bulimia rematara."

Exemplo dun caso real de anorexia:

Con 31 anos, Kate Chilver perdeu a loita contra a anorexia. A moza británica morreu tras padecer case 20 anos a enfermidade. O seu caso foi cualificado polos médicos do Reino Unido como o peor visto xamais.

Aos 12 anos Kate Chilver comezou coa enfermidade e dende entón a súa vida transcorreu de especialista en especialista ata que a anorexia nerviosa remato con ela.

Fontes do recinto hospitalario onde se encontraba internada a moza aseguraron que estaba tan delgada que partes do seu intestino e do seu estómago estaban paralizadas por falta de rego sanguíneo.

Kate resistiu case dúas décadas de sufrimento, con moi poucas perspectivas de curación porque mentres o IMC (índice de masa corporal) saudable se sitúa entre 20 e 25, o seu nunca superou o 12, descendendo nalgún momento mesmo ata o 9. No momento da súa morte apenas alcanzaba os 30 quilos.
O caso de Kate foi o caso máis extremo para os médicos que a trataron. Segundo o doutor Frances Connan, psicólogo consultor na Clínica Vincent Square, no sueste de Londres, comentou no Dailymailcomo dende 2004 a moza era alimentada por un tubo. Só dúas veces durante os 20 anos da enfermidade, conseguiu a alta pero logo recaía.

Tamén recorda como Kate non respondía á medicación e non podía participar en terapias nin practicar exercicio de ningún tipo. Tras a súa morte, os doutores que lle realizaron a autopsia coincidían co doutor Connan en que Kate era a paciente máis delgada que xamais tiveran que tratar.

A súa morte produciuse pola ausencia total de graxa do seu organismo o que permitiu que as súas arterias se pechasen por falta de circulación sanguínea. O seu corpo estaba literalemente "morto de fame", recoñecían os especialistas.

Diario de sesión 6

29/10/2013

Hoxe o plan de investigación foi acción para erradicar a anorexia e a bulimia e tamén buscar un exemplo dun caso real, quedou  pendente subilo ao blog.

Todos fixemos ben o noso traballo e nos portábamos ben

Diario de sesión 5

28/10/2013

O plan de investigación de hoxe foi a procura de información sobre a prevención da bulimia e anorexia. Quedou pendente subir o diario de sesión ao blog e tamén cambiar o nome, o logo e o fondo.

Todos fixemos ben o  noso traballo. Nos portamos ben é coloboramos todos.

Como previr?

Como previr a bulimia?

-Descubre que te gusta do teu corpo, recórdao, e potencia ese atractivo coa roupa que mellor se adapte ao teu físico. Tamén podes disimular os aspectos negativos. É normal que certas partes do corpo non che agraden, e querer mellorar ou esconder eses defectos non é malo, sempre que non se converta nunha obsesión.

-Non te compares cos demais. O físico é, sobre todo, cuestión de xenes, e aínda que se pode mellorar practicando deporte e cunha dieta equilibrada, a estrutura ósea e a estatura non se poden modificar. Aprende a sentirte cómodo co teu físico porque esa seguridade se transmite e resultarás máis atractivo.

-Coñece e valora as túas calidades, e móstraas cando coñezas xente nova. Cando alguén é simpático, enxeñoso, amable, di cousas interesantes e sabe escoitar, o físico queda nun segundo plano.

-Non critiques a aparencia dos demais. Valóraos polas súas calidades e o seu carácter, á marxe da súa beleza.

-Se te sentes mal co teu corpo, non comeces unha dieta pola túa conta sen consultar primeiro cun profesional. Non te illes, fala coa túa familia e amigos. Sempre hai alternativas para mellorar sen necesidade de caer en hábitos prexudiciais para a túa saúde, que son un problema grave e non unha solución.

Como previr a anorexia?

Prevención dende a infancia

-Ensinar aos nenos desde de pequenos, tanto na casa coma na escola, a importancia duns correctos hábitos alimenticios.

- Comer en familia sempre que sexa posible, convertendo o momento da comida nunha reunión agradable na que se intercambian as vivencias do día.

-Los menús deben ser variados e incluir todos los tipos de alimentos necesarios para una correcta nutrición.

-Salvo que existan razóns de saúde, non se deben excluír alimentos da dieta do neno, pois todos son necesarios na súa xusta medida, aínda que si se debe limitar o consumo de doces e sobremesas industriais, substituíndoos, na medida do posible, por outros feitos na casa.

-Probar con distintas verduras e froitas ata encontrar as que máis lle agraden. Aínda que non lle guste o coliflor, pode que lle encanten as espinacas.

-Establecer horarios de comida regulares. Mellor se a comida se reparte en 4 ou 5 tomas ao longo do día (almorzo, xantar, comida, merenda e cea).

Prevención dende a adolescencia

-Os educadores en contacto con adolescentes xogan un papel moi importante na detección precoz dos trastornos alimentarios, e deben avisar os familiares se observan alteracións emocionais ou cambios no comportamento ou o aspecto físico dos mozos.

-Se o mozo necesita perder peso por motivos de saúde, debe facelo sempre baixo control médico e co coñecemento dos pais. Se estes observan que o desexo de perder peso está inxustificado, ou que o mozo empeza a reducir sen motivo a cantidade de comida, deben consultar inmediatamente cun especialista.

-Os familiares deben evitar facer comentarios despectivos sobre o aspecto físico doutras persoas. Pódese criticar unha mala acción ou o mal carácter de alguén, pero non burlarse da súa "fealdade" ou "gordura".

-Nesta mesma liña, débese ensinar ao adolescente a valorar as virtudes dos outros en vez de xulgalos polo seu aspecto físico.

-Favorecer a integración e convivencia entre persoas procedentes de distintos ámbitos sociais e culturais, axuda ao adolescente a comprender que ser diferente non significa ser peor nin mellor.

Como e por que?

Como se manifesta a bulimia?

1. Episodios recorrentes de enchentes de comida.
2. Unha sensación de perda do autodominio durante as enchentes de comida.
3. O uso regular de vómito autoinducido, laxantes ou diuréticos, dieta estrita ou xaxún, ou exercicio moi enerxético para evitar o aumento de peso.
4. Un mínimo de dous episodios de enchente de comida á semana durante polo menos tres meses.
5. Preocupación esaxerada pola figura e o peso corporal. As bulímicas están continuamente obsesionadas polo seu aspecto e traballan duro para ser o máis atractivas posibles.
6. Antecedentes de axudas frecuentes. Frecuentes intentospreviosde controlar o seu peso.
7. Síntomas de depresión. Inclúen pensamentos melancólicos ou pesimistas, ideas recorrentes de suicidio, escasa capacidade de concentración ou irritabilidade crecente.
8. Excesivo temor a engordar.
9. Comer en segredo ou o máis inadvertidas posible.
10. Mantemento de polo menos un estándar normal mínimo de peso. A diferenza das anoréxicas, as bulímicas non teñen unha figura consumida que as traizoe. Por suposto, moitas mulleres con anorexia tamén desenvolvesen bulimia.

Porque se produce a bulimia?

Non se conseguiu encontrar unha causa orgánica que orixine este trastorno da conduta alimentaria (TCA), pero cre que existen varios factores secuenciais que poden desencadear a bulimia nerviosa. Unha baixa autoestima pode conducir a unha excesiva preocupación polo aspecto físico, o que leva a realizar axudas restritivas, que non sempre producen os resultados desexados, alternadas con episodios de consumo incontrolado de comida, que provocan un desequilibrio metabólico. O paciente ten sentimentos de culpabilidade a consecuencia da enchente, e a súa preocupación por engordar xera outras condutas como o vómito autoinducido e o abuso de laxantes.

O enfermo pode sentirse tamén premido polos patróns de beleza considerados lideales pola sociedade, e pola necesidade de ser delgado e atractivo para sentirse aceptado. Experiencias de rexeitamento social ou un fracaso sentimental poden facelo crer que perder peso é un requisito indispensable para ter éxito.

Outra causa, presente tamén no trastorno de anorexia, é unha falsa percepción da imaxe corporal: o enfermo vese gordo aínda que o seu peso sexa normal para a súa idade e constitución.

Como se manifesta a anorexia?

As persoas con anorexia poden limitar moito a cantidade de alimento que comen, ou comen e logo provócanse o vómito. Outros comportamentos abranguen:
. Cortar o alimento en anacos pequenos ou movelos arredor do prato en lugar de comelos.
. Facer exercicio a toda hora, mesmo cando hai mal tempo, están mancadas ou están moi ocupadas.
. Ir ao baño inmediatamente despois das comidas.
. Negarse a comer en torno a outras persoas.
. Usar pastillas que as fagan mexar (diuréticos), ter deposicións (lavativas ou laxantes) ou que diminúan o seu apetito (pastillas para adelgazar).

Por que se produce a anorexia?

Non se coñecen as causas exactas. Os xenes e as hormonas poden xogar un papel. As actitudes sociais que promoven tipos de corpos moi delgados tamén poden contribuír.
Os factores de risco que predispoñen a padecer anorexia abranguen:
. Estar máis preocupado ou prestarlle máis atención ao peso e a figura
. Ter un trastorno de ansiedade na nenez
. Ter unha imaxe negativa de si mesmo
. Ter problemas alimentarios durante a lactación ou a primeira infancia
. Ter certas ideas culturais ou sociais respecto da saúde e a beleza
. Tratar de ser perfeccionista ou demasiado centrado en regras
A anorexia xeralmente comeza durante os anos de adolescencia ou a principios da idade adulta e é máis común en mulleres, aínda que tamén se pode ver en homes.

Diario de sesión 4

22/10/13

Buscamos os puntos que tocaban: causas e tratamento da anorexia e da bulimia e o gardamos nun documento de Word.

Deu tempo a facer todo e cada un fixo ben o seu traballo.

A procura de información

Diario de sesión 3

21/10/13

Fixemos un Word coa procura da información sobre o tema de anorexia e bulimia. Buscamos en internet a información que necesitábamos. Queda pendente subir o diario de sesión ao noso blog .

Deu  tempo a facer todo a excepción de subir ao blog o diario de sesión,  todos colaboramos en axudar, a cubrir e a facer o que nos mandaron.

Que é, cando e onde?

Que é a bulimia?

A bulimia nerviosa é un trastorno da conduta alimentaria que consiste nunha falta de control sobre a comida, cunha inxestión de grandes cantidades de alimentos nun curto período de tempo, acompañada por condutas compensatorias como consumo excesivo de laxantes ou vómitos autoinducidos. O enfermo mantén estas condutas en segredo, polo que ás veces é difícil que as persoas do seu ámbito detecten o problema.

Cando e onde se produce a bulimia?

A poboación en risco está formada sobre todo por mulleres de calquera clase social en países industrializados como os Estados Unidos, América Latina en xeral, a Unión Europea, Canadá, Australia, Xapón, Nova Zelandia e Sudáfrica.

A bulimia nerviosa iníciase xeralmente na adolescencia ou ao principio da vida adulta; xeralmente nas mulleres (por cada 10 casos só un é un home). As enchentes adoitan empezar despois ou durante un período de réxime dietético.

Que é a anorexia?

A anorexia nerviosa é un conxunto de trastornos graves da conduta alimentaria que comprende periódos de privación do consumo dos alimentos alternados en ocasións con periódos compulsivos.

As persoas diagnosticadas de anorexia nerviosa presentan un índice de masa corporal e peso corporal moi inferior a os correspondentes a súa edade , altura e sexo (por debaixo de 18-19 se considera baixo peso e de 17 infrapeso severo)

En todos os casos os pacentes non solen ser capaces de reconocer o seu problema de delgadez extrema, dado que non son conscentes do seu estado, negando da forma categórica a súa condición, e incluso aislándose das persoas cercanas porque consideran que queren hacerles “engordar máis”, e que o problema de visión da realidade lo ten o seu entorno e non eles.

Cando e onde se produce a anorexia?

Esta patoloxía é de moi rara aparición antes da pubertad e sole afectar nun maior porcentaxe as chicas. Su prevalencia se ha establecido nun caso por cada 100 a 250 habitantes.

Diario de sesión 2

8/10/13

Comezamos a buscar información en internet sobre o tema do proxecto de cidadanía que nos tocou: a anorexia e a bulimia. Copiamos toda a información nun documento de Word. Dividimos o traballo: Blanca e Virginia buscaron información sobre a bulimia e Fran e Brais sobre a anorexia.

Deu tempo a buscar e recopilar bastante información. Todos traballamos ben e rápido.

Caderno de Equipo

CADERNO DE EQUIPO

Nome do Equipo	Logotipo
QUÉRETE COMO ES!

Para entender este caderno

Este caderno é una ferramenta pensada para facilitar a aprendizaxe cooperativa e a auto organización do grupo.

Consta dos seguintes apartados:

1.      Nome do equipo: pois iso, o nome e un logotipo que vos identifique

2.      Compoñentes do equipo:  os que o formades. Se ao longo do proxecto houbese algún cambio tédelo que indicar.

3.      Normas de funcionamento: para que o noso equipo sexa o mais eficiente posible é necesario establecer normas acordadas por todos. Nunha sesión elaboraremos as normas iniciais, pero ao longo do traballo iremos descubrindo e acordando pautas e normas novas que teremos que ir engadindo, xunto coa data na que se acorda. Das normas emanan funcións que debemos repartir entre os diferentes cargos.

4.      Cargos e funcións: para que o traballo sexa organizado e efectivo, é necesario repartir as tarefas, funcións e encomendas. O reparto de  cargos irá rotando. E as funcións de cada cargo tamén poden ir variando e ampliándose ao longo do proxecto. Un posible esquema sería:

a.      Coordinador/a: modera as actividades, controla que se sigan os pasos, é o voceiro do equipo, etc…

b.     Secretario: toma notas e enche as follas de equipo, controla o tono de voz.

c.      Responsable do material: encárgase de coidar o material.

d.     Axudante: axuda a quen o precise, fai as tarefas dun compañeiro que se ausente, …

A medida que se vaian incorporando, cambiando funcións a cada cargo, ímolas  engadindo na páxina de cargos e funcións

5.      Plans de Equipo: para abordar un proxecto é preciso dividilo en fases e metas  intermedias. Como equipo planificaremos os obxectivos e tarefas por un período de tempo, e logo avaliaremos.

6.      Diario de Sesións: das diferente sesións de traballo en equipo que fagamos iremos realizando un breve rexistro, indicando o realizado e a valoración.

7.      Revisións Periódicas do Equipo: ao remate de cada plan de equipo, o avaliaremos, e ademais realizaremos algunha sesión intermedia de avaliación

MEMBROS do EQUIPO
nome	Contacto (email…)	Alta/ baixa no equipo
FRANCISCO	grupo2coperativo@gmail.com	7/10
BRAIS	grupo2coperativo@gmail.com	7/10
VIRGINIA	grupo2coperativo@gmail.com	7/10
BLANCA	grupo2coperativo@gmail.com	7/10

NORMAS DO EQUIPO
nome	Data incorporación
Respetar a opinión dos demais.	7/10
Respetar cando alguén fala.	7/10
Ser sinceiros a hora de redactar o caderno de equipo.	7/10
Estar comprometidos co grupo.	7/10
Traer todos os días o material necesario.	7/10
Ir todos ao mesmo ritmo.	7/10
Non rirse dos demais cando se equivocan.	7/10

Cargos e Funcións
Cargo	Funcións e tarefas	Data incorporación
Coordinador BRAIS  (7/10-18/11) Coordinador FRAN (18/11-	Organizar ao grupo nos traballos.	7/10
	Voceiro do equipo.	7/10
	Vixía que cada un  faga correctamente o seu traballo.	7/10
Secretario/a VIRGINIA (7/10-18/11) Secretario/a BLANCA (18/11-	Controla o tono de voz.	7/10
	Toma os apuntes do que se fixo na clase ese día.	7/10
	Encargado de cubrir o diario de sesión.	7/10
Responsable do material BLANCA (7/10-18/11) Responsable do material BRAIS (18/11-	Traer o material necesario.	7/10
	Vixiar que coidan o material da aula e mais do grupo.	7/10
	Responsable de actualizar  o blog.	7/10
Axudante FRAN (7/10-18/11) Axudante VIRGINIA (18/11-	Fai as tarefas dun compañeiro que se ausente.	7/10
	Axuda a quen o precise.	7/10

Os cargos serán rotativos, podemos E iremos engadindo tarefas e funcións …